دکتر محمد حسین شیخ محمدی، پژوهشگر علوم محیطی و گیاهی در یادداشتی مینویسد: اگر قرار است الگوی کشت در ایرانِ امروز به مرحله اجرا برسد، ناگزیر باید در دل راهبرد کلان‌تری با عنوان «کشاورزی سازگار با تغییرات اقلیمی» تعریف شود؛ راهبردی که تنها به تعیین نوع محصول محدود نیست، بلکه از اساس مدل تولید، تقویم زراعی، شیوه‌های آبیاری، فناوری‌های بهره‌برداری، سیاست‌های حمایتی، نظام‌های مدیریت ریسک و حتی سازوکارهای بازار را بر‌اساس اصول تاب‌آوری، تطبیق‌پذیری و پایداری بازطراحی می‌کند. ادامه کشاورزی در مناطق خشک و نیمه‌خشک که تحت فشار فزاینده تغییرات اقلیمی قرار دارند -از‌جمله ایران- بدون گذار به سامانه‌های سازگار با اقلیم، نه امکان‌پذیر است و نه پایدار. بی‌توجهی به این واقعیت، پیامدهایی جبران‌ناپذیر برای امنیت غذایی و منابع پایه کشور در پی خواهد داشت.