مطالعه ای به تازگی در مجله تکاملی و رفتاری طب اطفال به چاپ رسیده که احتمال می دهد هذیان گویی کودکان در خواب غالبا مسئله ای ژنتیکی باشد. با این حال این تجربه نه چندان خوشایند به ویژه برای والدین، گاها به دنبال خستگی، کمبود خواب و یک رویداد استرس زا در زمان بیداری نیز رخ خواهد داد. بنابراین در گام نخست والدین باید از وجود یک برنامه منظم برای ساعات خواب و بیداری فرزند خردسال خود اطمینان حاصل کرده و پس از آن اقدام به حذف عوامل استرس زا کنند. به جز فاکتورهای مذکور، هذیان گویی با فاکتورهایی همچون کابوس های شبانه، وحشت، رویاهای شفاف و شرایط فیزیکی مانند تب و آپنه هم در ارتباط خواهد بود.