▫️من با اینکه اسم خیابان‌ها را عوض کنند و به نام بزرگانی بگذارند از اساس مخالفم. خیابان زندگی عینی و ذهنی دارد، زندگی ذهنی خیابان در خاطره مردم است. مردم زیادی در تهران هنوز خیابان شهید مطهری را می‌گویند تخت طاووس، و خیابان شهید بهشتی را می‌گویند عباس‌آباد و این اصلا بی‌حرمتی به آن دو شخصیت نیست بلکه تداوم حیات ذهنی خیابان است.
▫️تغییر نام خیابان به استاد محمدرضا شجریان یا محمد مصدق هم غلط است. خیابانی که پنجاه سال نامش چیز دیگری بوده، در ذهن مردم عوض نمی‌شود.
▫️این تغییر نام خیابان‌ها هم فقط به درد این می‌خورد که کار نمادین به عنوان گزارش کار ارائه شده و بعد که با مخالفت روبه‌رو شد، بهانه برای انجام نشون کارهای دیگر فراهم شود: نمی‌گذارند کار کنیم.
▫️مصدق خیابان نمی‌خواهد، شجریان خیابان لازم ندارد. آدمی که پنجاه سال پس از مرگش سالی چند کتاب درباره او چاپ می‌شود و آدمی که فرهنگ آوازی ایران با او قوت می‌گیرد، خیابان لازم ندارد.
▫️نامگذاری خیابان ابزاری فرهنگی برای تقویت انسجام اجتماعی و نه تشدید منازعه سیاسی در سطح اجتماعی است.
▫️اگر نامگذاری خیابان ابزاری برای تقویت انسجام اجتماعی باشد، تغییر نام خیابان از استاد شجریان به شهید فخری‌زاده هم ضدانسجام و ابزار تفرقه‌افکنی و رویارویی اجتماعی است. چرا شهید و هنر، و شخصیت‌های مورد احترام اقشار اجتماعی مختلف را رو در روی هم قرار می‌دهید؟
▫️سیاست فرهنگی و اجتماعی ایران امروز برخلاف کارکرد چنین سیاستی در حکومت‌های بالغ و توسعه‌یافته که به دنبال تقویت انسجام و کمرنگ کردن تضادهای اجتماعی است، فقط بر طبل منازعه می‌کوبد. جامعه را شقّه شقّه نکنید.