پژوهشی جدید: با نوشیدن آب از بطری پلاستیکی، انبوهی نانوپلاستیک هم می‌نوشید
پژوهش‌ها روی آلودگی پلاستیک نشان می‌دهند که میکروپلاستیک‌ها در هر گوشه‌ای از سیاره زمین وجود دارند. محققان میکروپلاستیک‌ها را در عمیق‌ترین بسترهای اقیانوس جنوبگان، در نمونه‌های خاک، در حیات وحش و حتی در جفت جنین انسان پیدا کرده‌اند.
خردشدن میکروپلاستیک‌ها و تشکیل نانوپلاستیک با مقادیری بسیار زیاد به یک نگرانی جدید در حوزه آلودگی پلاستیک تبدیل شده است.
پژوهشی نگران‌کننده روی ذرات پلاستیک با ابعاد کوچک‌تر از میکرون دریافته است که آب داخل بطری‌های پلاستیکی بسیار آلوده‌تر از آب لوله‌کشی است. دانشمندان از یک فناوری نوآورانه تصویربرداری نوری برای بررسی آلودگی نانوپلاستیک در آب بطری استفاده کرده‌اند. این فناوری بینشی بی‌سابقه درباره آلودگی پلاستیک در آب‌های بطری فراهم می‌کند.
این روش جدید تصویربرداری به دانشمندان دانشگاه کلمبیا امکان آن را داد تا از تک‌تک ذرات نانوپلاستیک داخل بطری تصویربرداری کنند. نانوپلاستیک‌ها ذراتی هستند با ابعاد کمتر از یک میکرون یا یک-هفدهم قطر موی انسان. دانشمندان دریافتند که هر لیتر آب بطری به‌طور میانگین حاوی ۲۴۰٬۰۰۰ ذره زیر-میکرون است.
پژوهش‌ها روی آلودگی پلاستیک نشان می‌دهند که میکروپلاستیک‌ها در هر گوشه‌ای از سیاره زمین وجود دارند. محققان میکروپلاستیک‌ها را در عمیق‌ترین بسترهای اقیانوس جنوبگان، در نمونه‌های خاک، در حیات وحش و حتی در جفت جنین انسان پیدا کرده‌اند.
نانوپلاستیک، و نه میکروپلاستیک، مشکل اصلی آب بطری
پیش‌تر، پژوهشی نشان داده بود که هر لیتر آب بطری به‌طور میانگین ۳۲۵ میکروذره دارد. این شاید برای کسانی که نگران آلودگی پلاستیک آب بطری‌ها بودند خبری خوشایند بود. اما طبق نتایج پژوهش جدید، صدها هزار نانوپلاستیک در هر لیتر آب بطری احتمالاً خبری بسیار نگران‌کننده‌تر از آلودگی میکروپلاستیک‌ها باشد.
روش‌های گذشته برای شناسایی نانوپلاستیک به‌اندازه کافی دقیق نبودند تا بتوان با استفاده از آن‌ها تعداد دقیق این ذرات را مشخص کرد. در تکنیک جدید، دو لیزر به یک نمونه نشانه می‌روند تا رزونانس مولکول‌های متفاوت مشاهده و ثبت شوند. دانشمندان از الگوریتم‌های یادگیری ماشینی استفاده کردند تا هفت نوع مولکول متفاوت پلاستیک را در نمونه‌های سه نوع آب بطری شناسایی کنند.
بزرگ‌ترین مشکل مواد پلاستیکی این است که به‌طور پیوسته درحال پوست‌اندازی هستند. محفظه‌های پلاستیکی، مانند پوست انسان‌ها، ذراتی نامرئی را از خود جدا و وارد غذا یا نوشیدنی‌ها می‌کنند. این ذرات پلاستیک حالا درحال تبدیل‌شدن به بخشی از بدن انسان و محیط‌زیست هستند.
خطرات میکروپلاستیک‌ها برای سلامت انسان همچنان مشخص نیست و دانشمندان درحال مطالعه روی آن هستند. پژوهشگران این مطالعه جدید می‌گویند که خطر نانوپلاستیک‌ها درنهایت از هر خطری که میکروپلاستیک‌ها می‌توانند داشته باشند بیشتر است.
هم‌زمان که دانشمندان درحال مطالعه خطرات بالقوه ذرات پلاستیکی هستند، این تکنیک جدید می‌تواند راه را برای بررسی نانوپلاستیک در محیط‌های بیشتری باز کند. شواهد روزافزون نشان می‌دهند که خردشدن پلاستیک‌ها در ابعاد میکرون متوقف نمی‌شود و در ابعاد نانومتر ادامه پیدا می‌کند. به این ترتیب، انتظار می‌رود که فراوانی ذرات نانوپلاستیک در محیط بارها بیشتر از میکروپلاستیک‌ها باشد.