طبق آگهی‌های منتشرشده در پلتفرم‌های مختلف ازجمله موتور جست‌وجوی ملک‌رادار، شیپور و دیوار، درحال حاضر نسبت اجاره به خرید در آگهی‌های کل شهر تهران حدود 14.2 درصد است. یعنی رهن کامل یک واحد مسکونی معادل 14.2 درصد از کل قیمت آن واحد مسکونی است. بالاترین مقدار این عدد در منطقه 20 با 17.2 درصد بوده و پس از آن، مناطق 22 و 11 به ترتیب با 16.9 و 16.1 درصد، دوم و سوم هستند.

بعد از حساسیت زدایی از کارتن خوابی و تکذیب پشت ‌بام خوابی و گورخوابی، حالا باید دید آسیب‌های روانی و اجتماعی این پدیده تا کجا دامان فرد و جامعه را خواهد گرفت.

در سال‌هایی که ساکن ترکیه بودم، بسیاری از آشنایان به‌طور مرتب درباره خرید خانه در این کشور از من راهنمایی می‌خواستند. معمولا برای‌شان توضیح می‌دادم که سرمایه‌گذاری و زندگی در میهن خود آدم، هم آرامش روانی بیشتری در پی دارد و هم امنیت اقتصادی – اجتماعی بیشتری. اما از اواخر سال ۱۳۹۶ این درخواست‌ها بسیار بیشتر شد. از این دوره به بعد واقعا نمی‌دانستم با چه استدلالی آنان را متقاعد کنم که در ایران بمانند؛ تورم و شرایط اقتصادی؟ محدودیت‌های اجتماعی و فرهنگی؟ محیط زیست رو به ویرانی؟ گسترده‌تر شدن نظارت استصوابی؟

چندی پیش بانك مسكن خبر پرداخت وام یك میلیارد تومانی تسهیلات خرید مسكن از محل حساب پس‌انداز مسكن جوانان و موافقت شورای پول و اعتبار با این طرح را اعلام كرد . اگرچه از همان ابتدا كارشناسان بر این باور بودند كه قیمت مسكن نه تنها در تهران كه در هیچ شهر یا كلانشهری ثابت نمی‌ماند كه افراد تا سال 1415 منتظر بمانند تا یك میلیارد بگیرند و اسم این میزان پول را نیز «وام خرید مسكن» بگذارند.

امیدواریم آقای رئیسی بازار مسکن را هرچه زودتر سامان بدهد تا اقشار و طبقات زحمتکش کارگری از نعمت خانه دار شدن بهره مند شوند.

کرونا همه‌چیز را به هم ریخت و احتمالا حوزه‌ی فرهنگ و هنر را بیشتر از هرچیز. حالا «خانه هنرمندان ایران» در آستانه‌ی تعطیلی است و فریادها به جایی نمی‌رسد.