پارادوکس زودهنگام انتخابات

درست بعد از حادثه دلخراش بالگرد رییس جمهور و هیات همراه و در همان لحظات ابتدایی عده ای که
 شاید بسیار شبیه اصحاب سقیفه در بدو اسلام معرف حضورند در فکر انتخابات ریاست جمهوری و حتی رایزنی های زودهنگام افتادند و امروز در نقطه ای قرار گرفته ایم که بسیاری از سیاسیون برای اعلام کاندیداتوری پا به عرصه گذاشته یا در اندیشه آنند
اما نکته قابل تامل اینجاست که همه افراد از هر طیف و سویه سیاسی به بهانه افزایش مشارکت و یا بنا بر وظایفی که بر دوش خود احساس کردند!!به دنبال مطرح شدن در بین اسامی نامزدها در رسانه ها هستند بدون اینکه واقعا به درک موقعیت کنونی رسیده و به حساسیت آن پی برده باشند.
دوستان سیاسی ما حتما به این مساله واقفند که اهمیت افزایش مشارکت در این دوره الزاما در حضور طیف های مختلف سیاسی نهفته نیست و صرفا حضور افراد مختلف از طیف های مختلف جناح بندی شده در کشور نمیتواند متضمن مشارکت بالا باشد!
از طرف دیگر حضور اصلاح طلبان در این انتخابات نه برنده شدن را در پی خواهد داشت و نه در چنین فضایی مشارکت بالا در انتخابات را نوید خواهد داد.
اصولگرایان نیز در رقابت های درونی خود حتما دچار انشقاق هستند و زیرشاخه های برآمده از آن ها سودای سمت ریاست جمهوری را با هر درصد مشارکتی که در سر میپروانند با توجه به انتخابات اخیر البته دور از ذهن نخواهد بود.
بنابراین حضور چهره های اصلی اصلاح طلبان در این فضا در خوش بینانه ترین حالت که بتوانند از گیت شورای نگهبان موفق عبور کنند به همان دلایلی که در بالا ذکر شد به نفع این جبهه نیست و میتواند چهره این طیف سیاسی را مخدوش نماید.
این توصیه حتما به معنای دست روی دست گذاشتن نبوده و نمیتوان بدون هیچ جنبش و حرکتی عرصه رقابت را به حریف واگذار کرد
برد جناح موسوم به اصلاح طلب در گرو ایجاد انگیزه برای مشارکت بالای مردم در انتخابات است و برنامه های این جبهه باید برپایه ایجاد شوقمندی انتخاباتی میان آحاد مردم باشد.
از سوی دیگر بی تردید اگر چنین برنامه ای در این میان وجود ندارد حتما بهتر خواهد بود که در بر همین پاشنه بچرخد و گزینه ای جدی تر شود که هزینه کمتری به دنبال دارد.
حضور چهره هایی که در گذشته آزمون و خطایشان ،هم برای نظام و هم مردم مشخص شده است الزاما نمیتواند در دور جدید حکم ناجی داشته باشد بنابراین مطرح کردن رسانه ای این گونه افراد فقط هزینه های نظام را بالا میبرد و مردم را دچار سردرگمی میکند.
اگر قرار بر این است که رقابت در جبهه اصولگرایی و درونی صورت گیرد بهتر است که با همین دست فرمان جلو رفت  و جریان نزدیک به رییس جمهور فقید بر این کرسی بنشیند و نظاره گر عملکرد دولت و مجلسی همسو بمانیم .
در این میان نقش شورای نگهبان را نمیتوان دور از نظر داشت که اگر قرار است افرادی که تا دیروز سکاندار امور کشور بودند به صورت ناگهانی و البته شوک وار رد صلاحیت شوند نتیجتا نمیتوان حرفی از افزایش مشارکت و حضور طیف های مختلف سیاسی زد!
به هر حال این تصور غلطی است که دوستان سیاسی احساس کنند در فضای کنونی میتوانند از پستوی افراد جا مانده و یا امتحان پس داده نامزد ریاست جمهوری را بیرون کشیده و معرفی کنند تا جهت فعلی را تغییر دهند.
گرچه فضای کنونی و جو حاکم بر اقتصاد و سیاست کشور و حتی تحرکات فرهنگی برای سیاسیون و کارشناسان جناح های مختلف دلخواه نیست و حتما تغییرات سازنده اما فارغ از شعارهای رایج میتواند منتج به امیدواری های بسیاری شود و نباید این فرصت را از مردم گرفت.