اگر احساس تنهایی می‌کنید احتمالاً هم حمایت اجتماعی و هم کنترل شخصی را از دست داده‌اید!
مردم براساس سطوح بالا و پایین ارتباط و عاملیت و میزان برآوردهشدن نیازها به این دسته‌ها تقسیم می‌شوند. این مطالعه نشان داد که تنهایی تابعی از سطح ارتباط و اختیاری است که فرد در روابط خود تجربه می‌کند.
مطالعات و توضیحات قبلی در مورد تنهایی، به نیاز افراد به تعلق‌داشتن و روابط گرم توجه داشته است. اما طبق مطالعه جدید دانشگاه میشیگان، داستان کمی پیچیده‌تر است.
جزئیات تحقیق
این تحقیق بر دو نیازی که روابط اجتماعی به برآورده‌‌کردن آن‌ها کمک می‌کند، تمرکز کرده است:
همدلی؛ که افراد را به ارتباط با افراد دیگر سوق می‌دهد، همراهی و هماهنگی، کسب ویژگی‌های ضروری برای برقراری و حفظ روابط اجتماعی.
و عاملیت؛ که یکی دیگر از نیازهای همه افراد است. اینکه زندگی خود را براساس شرایط خود پیش ببرند و برای اهداف شخصی معنادار تلاش کنند.
داده‌ها از مطالعه ایرلندی در مورد پیری که بین اکتبر 2009 تا فوریه 2011 انجام شد، به‌دست آمد. نمونه‌ای متشکل از 8500 نفر، در سنین 49 تا 80 سال که شرایط اقتصادی، سلامت، روابط، شغل و سایر متغیرهای خود را افشا کردند.
از شرکت‌کنندگان در مطالعه در مورد سطوح تنهایی و همچنین حمایت یا فشار و تنش‌های رابطه سؤال شد. شرکت‌کنندگان همچنین قضاوت کردند که چقدر در زندگی خود مسئولیت و انتخاب دارند.
«اسکار یبارا»، نویسنده اصلی این مطالعه، یک مدل 4 نمونه‌ای ایجاد کرد:
- توانمند: خانواده و دوستان حامی او هستند و همچنین انتخاب و استقلال فرد را پرورش می‌دهند.
- مهجور: خانواده و دوستان ممکن است به‌طور متوسط حمایتش کنند، اما فرد مجبور است بر خودکفایی تمرکز کند.
- ظهری: فقدان روابط گرم و همچنین احساس کمی انتخاب و خودمختاری در زندگی.
- بی‌صدا: روابط ممکن است حمایت‌کننده باشد، اما فرد انتخاب و کنترل شخصی کمی را تجربه می‌کند.
مردم براساس سطوح بالا و پایین ارتباط و عاملیت و میزان برآوردهشدن نیازها به این دسته‌ها تقسیم می‌شوند. این مطالعه نشان داد که تنهایی تابعی از سطح ارتباط و اختیاری است که فرد در روابط خود تجربه می‌کند.
حمایت از افراد درگیر با احساس تنهایی
افرادی که در دسته ظهری قرار گرفتند (کمترین میزان عاملیت و ارتباط) بالاترین امتیاز تنهایی را داشتند. آن‌هایی که توانمند بودند (اختیار و مشارکت بالایی داشتند) کمترین نمرات تنهایی را به‌دست آوردند.
یبارا گفت: «تنهایی همیشه به‌عنوان نقصی در ارضای نیازهای مشترک یا ارتباطی درنظر گرفته می‌شود. اما علاوه بر نیازهای مشترک، افراد به اختیار، کنترل شخصی و انتخاب نیز نیاز دارند و عدم برآوردهشدن این نیاز نیز باید بر احساس تنهایی تأثیر بگذارد.»
اما مردم می‌پرسند که اگر فردی در حلقه اجتماعی آن‌ها تنها به‌نظر برسد، چه باید بکنند؟ سعی کنید نسبت به آن فرد صمیمی و حامی باشید؛ به‌گونه‌ای که فراتر از در آغوش‌گرفتن باشد. یبارا گفت به آن‌ها کمک کنید بفهمند که کنترل و انتخابی در زندگی خود دارند.
او گفت: «یعنی حمایتی که مردم را به حرکت درمی‌آورد و همچنین نیاز آن‌ها را برای خود بودن درنظر می‌گیرد.»
او اضافه کرد که این ایجاد دوری برای خودکفایی نیست، بلکه ترکیبی از گرم‌بودن در کنار اذعان به نیازها، خواسته‌ها و پتانسیل‌های فردی آن‌هاست که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا بدانند وقتی کمی از زندگی کوفته می‌شوند، جایی برای بازگشت دارند.