انقلابی در درمان سرطان: ساخت مولکولی که مانع از رشد و تکثیر تومورها می‌شود
دانشمندان دانشگاه استنفورد مولکول جدیدی ساخته‌اند که ظاهراً می‌تواند در درمان سرطان انقلابی ایجاد کند. آن‌ها می‌گویند این مولکول با استفاده از روشی خاص، ژن‌هایی را که به رشد و تکثیر تومورها کمک می‌کنند، به تخریب خودشان وادار می‌سازد.
دانشمندان مولکول جدیدی ساخته‌اند که با روشی خاص می‌تواند ژن محرک سرطان را به خودتخریبی وادار و این بیماری را درمان کند.
دانشمندان دانشگاه استنفورد مولکول جدیدی ساخته‌اند که ظاهراً می‌تواند در درمان سرطان انقلابی ایجاد کند. آن‌ها می‌گویند این مولکول با استفاده از روشی خاص، ژن‌هایی را که به رشد و تکثیر تومورها کمک می‌کنند، به تخریب خودشان وادار می‌سازد.
به گزارش یورونیوز، در گذشته تمرکز دانشمندان برای درمان سرطان روی جلوگیری از عملکرد ژن‌هایی موسوم به محرک سرطان یا مختل‌کردن سیگنال آن‌ها بود، اما حالا پژوهشگران دانشگاه استنفورد کلاس جدیدی از مولکول‌ها به نام tcip را به‌وجود آورده‌اند که با رویکردی تازه با سرطان مبارزه می‌کند.
مولکول‌های «القاکننده شیمیایی رونوشتی/اپی‌ژنتیک از فاصله نزدیک» (tcip) به‌جای تلاش برای توقف سیگنال محرک‌های سرطان، این ژن‌ها را به نحوی تغییر می‌دهند که آن‌ها را به تخریب خود وادار کنند.
«جرالد کربتری»، زیست‌شناس دانشگاه استنفورد و نویسنده ارشد این مقاله، می‌گوید همه ما در تک‌تک سلول‌هایمان از مکانیزمی برای خودتخریبی بهره می‌بریم. سلول‌ها می‌توانند با این مکانیزم به‌نوعی دست به خودکشی بزنند تا درصورتی‌که در معرض جهش‌یافتن قرار داشتند، از ورود آسیب به بقیه سلول‌ها جلوگیری کنند. حالا دانشمندان این ایده را مطرح کرده‌اند که محرک‌های سرطان هم با همین روش به تخریب خود وادار شوند.
درمان سرطان با استفاده از مکانیزم طبیعی مرگ سلول‌ها
کربتری می‌گوید روزانه حدود 60 میلیارد سلول با همین مکانیزم در بدن ما نابود می‌شوند. این مولکول جدید از یک مکانیزم مرگ سلولی طبیعی بهره می‌برد که از آن برای نابودسازی سلول‌های بی‌کاربرد استفاده می‌شود.
محققان استنفورد در آزمایش‌هایی که روی موش‌ها انجام دادند، متوجه شدند که این درمان رفتار طبیعی و افزایش وزن نمونه‌ها را به‌دنبال داشت و هیچ موشی از بین نرفت. مولکول‌های tcip جلوی رشد سلول‌های سرطانی را گرفتند و موش‌ها را درمان کردند.
اگرچه این دستاورد بسیار بزرگ محسوب می‌شود، اما محققان تأکید کرده‌اند که پیاده‌سازی آن روی انسان ممکن است سال‌ها زمان ببرد. ولی زمانی که ایمنی و کارآمدی این درمان تأیید شود، نه‌تنها می‌توانیم برای درمان سرطان از آن استفاده کنیم، بلکه امکان استفاده در دیگر درمان‌های ژنتیکی نیز وجود خواهد داشت.
نتایج این پژوهش به‌صورت مقاله‌ای در مجله nature چاپ شده است.