در باب دقت نقل قول منتشره شده از آقای کروبی در دیدار دوستانش قضاوت نمیکنم و ترجیح میدهم هر موضعی را از زبان خود ایشان بشنوم. بحث درباره انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ را هم گرچه ضروری اما زودهنگام میدانم و اصلا معتقد به خرج کردن از آقای کروبی مثلا در انتخابات نیستم، هرچند که هنوز انتخابات را مهمترین ابزار - و نه هدف- اصلاحگری در ایران می دانم .
اما نوع برخورد هتاکانه و مستبدانه با موضع محتمل آقای کروبی در ضرورت برخورد فعال با انتخابات ( که با توجه به کارنامه نیم قرن سیاست ورزی ایشان دور از ذهن نیست) نماد نارواداری مفرطی است که در فضای مجازی وجود دارد که موضع متفاوت از مردی که عمرش را در راه سیاست گذاشته را بر نمی تابد و به او توهین میکند .این دیکتاتوری مغلوب بیش از هر آلترناتیوی برای سیاست ورزی در ایران خطرناک است . این جریان که از هر گونه عادی سازی سیاسی در ایران نگران است گویی کروبی را فقط در حصر می پسندد و جرات مواجهه با کروبی واقعی( مصلح و معتدل) را ندارد و ترجیح می دهد این کروبی در حصر باشد تا تصویری دلخواه خود از کروبی را بسازد و به هزینه یک پیرمرد ، در خارج از کشور یا با اکانت های ناشناس در امن و امان به حیات خود در سایه دولتهای بیگانه ادامه دهد . هراس این جریان از رهایی کروبی از «حصار در حصار» ی است که برای کروبی ساخته است . پیش از حصر باید آقای کروبی را از این حصار رها ساخت .کروبی گرچه منتقد است ، اما هنوز مصلح است.