داده‌های تیمی از اقتصاددانان از کیفیت هوا و آمار خودکشی، نشان می‌دهد که تنفس هوای بد و میزان خودکشی باهم مرتبط هستند. یک مطالعه جدید شامل داده‌های حدود 1400 ایستگاه پایش کیفیت هوا در سراسر چین نشان می‌دهد که با کاهش کیفیت هوا، نرخ خودکشی افزایش می‌یابد. این اطلاعات همچنین نشان می‌دهد که چگونه یک برنامه سراسری تحت رهبری دولت برای کاهش آلودگی هوا، به جلوگیری از ده‌ها هزار خودکشی آن هم تنها در چند سال کمک کرد. چین برخی از آلوده‌ترین شهرهای جهان را دارد، کلان‌شهرهای آن پوشیده از دود غلیظی است که بر میلیون‌ها شهرنشین سنگینی می‌کند. حدود 16 درصد از خودکشی‌های سراسر جهان هم در چین اتفاق می‌افتد. البته آمار این کشور در سال‌های اخیر به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. چند دلیل وجود دارد که ممکن است عامل کاهش آن باشد، از افزایش درآمد گرفته تا تغییرات فرهنگی. اما مطالعه جدید تیمی از اقتصاددانان که داده‌های کیفیت هوا و گزارش‌های مرگ و میر ناشی از خودکشی را ترکیب کرده‌اند، با وضوح بیشتری نسبت به قبل نشان می‌دهد که تنفس هوای بد و میزان خودکشی چقدر باهم مرتبط هستند. اعمال سیاست‌های کاهش آلودگی
در سال 2013، چین با وظیفه‌ای دشوار برای کنترل آلودگی هوا روبه‌رو بود. بنابراین برنامه اقدام پیشگیری و کنترل آلودگی هوای خود را معرفی کرد که منابع صنعتی آلودگی را محدود می‌کرد و انتشار گازهای گلخانه‌ای وسایل نقلیه را تنظیم می‌کرد. چین همچنین استفاده از زغال‌سنگ به‌جای گاز طبیعی و انرژی خورشیدی و بادی را تشویق کرد که منجر به بهبود قابل‌توجهی در کیفیت هوا شد.
همزمان با آن، میزان خودکشی در سراسر کشور به شدت کاهش یافت. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های چین (CCDC)، بین سال‌های 2010 تا 2021، نرخ سالانه خودکشی از 10.88 به 5.25 خودکشی در هر 100000 نفر کاهش یافته است. پنگ ژانگ، اقتصاددان دانشگاه هنگ کنگ و همکارانش از این روندهای چشمگیر استفاده کردند تا ببینند می‌توانند اثرات آلودگی هوا بر خطر خودکشی را از سایر عوامل مرتبط با خودکشی جدا کنند یا خیر. بررسی ارتباط آلودگی و آمار خودکشی
برای انجام این کار، آنها داده‌های هفتگی کیفیت هوا را بررسی کردند و پدیده‌ای به نام وارونگی دما را بررسی کردند. وارونگی دما، باعث به دام افتادن آلودگی هوا در ارتفاع نزدیک زمین می‌شود. محققان دریافتند که این وارونگی‌ها معمولاً فقط چند ساعت طول می‌کشد، اما می‌توانند میانگین غلظت ذرات معلق در هوا را حدود 1 درصد افزایش دهند.
تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که چگونه این ذرات کوچک می‌توانند مستقیماً به مغز بروند. سپس ترکیب شیمیایی آن را در کمتر از 24 ساعت تغییر داده و منجر به سلامت روانی ضعیف‌تر و احتمالاً ثبات عاطفی بدتر در طولانی‌مدت شود.
ژانگ و همکارانش با تکیه بر این مطالعات، که مکانیسم قابل قبولی را برای ارتباط آلودگی هوا و خودکشی ارائه می‌کند، افزایش واضح و ناگهانی نرخ خودکشی را طی یک هفته پس از رویدادهای وارونگی دمایی مشاهده کردند، اما این اثر بیش از 7 روز دوام نیاورد.
محققان در مقاله منتشر شده خود می نویسند: «این‌ها خودکشی‌های اضافی هستند. مرگ‌هایی که اگر کیفیت هوا بدتر نمی‌شد، هرگز اتفاق نمی‌افتاد.» خبر خوب این است که تقریباً 10 درصد از روند نزولی اخیر چین در نرخ خودکشی، به کاهش آلودگی هوا نسبت داده می‌شود. محققان تخمین می‌زنند که از نزدیک به 46000 مرگ بر اثر خودکشی بین سال‌های 2013 تا 2017 به دلیل تلاش‌های پاکسازی آسمان جلوگیری شده است.
این تیم می‌نویسد: «درحالی‌که بسیاری از سوالات باز درمورد ارتباط بین کیفیت هوا، سلامت روان و خودکشی وجود دارد، این تجزیه و تحلیل به درخواست‌های کنترل آلودگی سراسر جهان فوریت می‌بخشد.»
این مطالعه ممکن است محدود به چین باشد و فقط ارتباط بین مه دود و میزان خودکشی را نشان دهد. اما همه ما باید به یافته‌های آن توجه کنیم زیرا دیگر تقریباً در هیچ کجای زمین سطح ایمن آلودگی هوا وجود ندارد.
این مطالعه در Nature Sustainability منتشر شده است.