به نام خدا رئیس‌جمهور محترم حجت‌الاسلام‌والمسلمین جناب آقای سید ابراهیم رئیسی با سلام؛
شما در جایگاه ریاست جمهوری در واقع «رییسِ جمهور» مردم هستید. «جمهور» اکثریت ملت است و نه گروهی خاص. ما نیز به عنوان بخشی از همین جمهور، بخشی از همین مردم، بخشی از آن‌ها که هنوز روزنه‌ای از امید را می‌جوییم، به امید آنکه رویه‌های ناصواب تغییر کند می‌نویسیم تا شاید گوشی برای شنیدن باشد.
از همان آغاز، نه تنها دولت شما دربست در اختیار عده‌ای خاص از دانشگاه و جریانی خاص قرار گرفت بلکه اکنون نیز عزم جزم کرده‌اند که دانشگاه را هم مُلکِ طلق فارغ‌التحصیلان خاص کنند، بدتر آنکه بهترینِ نخبگانِ برترین دانشگاه‌های کشور را که هر یک وزنه‌ای علمی در رشته خودشان محسوب می‌شوند، به بهانه‌هایی عجیب اخراج یا ممنوع التدریس کرده‌اند.
آقای رئیس‌جمهور! آشِ اخراج اساتید غیرخودی چنان شور شد که وزارت علوم حتی نتوانست از لابه‌لای تفاسیرِ دلبخواهانۀ آیین‌نامه‌ها و شیوه‌نامه‌های انضباطی بهانه‌ای دندان‌گیر برای توضیح به افکار عمومی پیدا کند و به ناچار در تقسیم‌کاری ناگفته و حیرت‌انگیز، وزارت کشور در توجیه این اقدامات بیانیه داد و با بافتن رطب و یابس هایی باورنکردنی از فرایند خالص‌سازی دانشگاه دفاع کرد! همین پاس‌کاری نامعلوم و یارکشی بینِ وزارتی کافی است تاکسی گوش شنوایی برای بهانه‌تراشی‌های وزارت علوم نداشته باشد و دانشگاه و دانشگاهیان یقین حاصل کنند، موضوع چیزی جز سیاسی‌کاری نیست!
آقای رئیس‌جمهور! ریشۀ هر تمدنی در نهاد تولید دانش قرار دارد. در تاریخ سراغ نداریم کشوری را که با تخریب علم و هجوم بر دانشگاه توانسته باشد بِبالَد و رشد کند. اجازه ندهید تسویه‌حساب‌های سیاسی به دانشگاه‌ها کشیده شود و افرادی در دولت به بهانۀ رقابت‌های جناحی دانشگاه را به قربانگاه سیاسی بازی بکشانند. تخریب دانشگاه یعنی افزایش دوبارۀ موج مهاجرت نخبگان؛ یعنی تخلیۀ کشور از تمام ظرفیت‌های توسعه؛ یعنی نزول وحشتناک کیفیت نظامِ آموزشی! یعنی سلب آرامشِ دانشجویان؛ یعنی تحریک و تنش‌زایی؛ یعنی افزایش شکاف دولت و ملت!
آقای رئیس‌جمهور! با اخراج اساتید منتقد و جایگزینی «جوانانِ خودی» به جای آن‌ها، نه تنها هیچ یک از بحران‌ها و ابربحران های کشور حتی اندکی تخفیف نخواهد یافت بلکه شرایطِ بغرنجِ موجود تشدید هم خواهد شد. «خودی» و «غیرخودی» کردن دانشگاه با این توهم که «دانش» را هم می‌توان به نام «تعهد» مصادره کرد، بیهوده است، دانشگاه تنها جایی است که تحت حاکمیتِ تخصص و نخبگی کار می‌کند و وَقعی بر تعهدهای جناحی و ایدئولوژیک نمی‌گذارد. بپذیریم که «دانش» و «اقتصاد» ذاتاً «دستور» پذیر نیستند!
آقای رئیس‌جمهور! طبق اصل ۱۱۳ قانون اساسی شما مسئولیت اجرای آن میثاقِ ملی را دارید و در پیشگاه خداوند و این ملت سوگند یادکرده‌اید پاسدار حقوق اساسی مردم باشید. پس از شما می‌خواهیم به عنوان «رییسِ» «جمهور» مردم و نمایندۀ همۀ آنان اولاً دستور توقف این رویه ناصواب را صادر کنید؛ و ثانیاً با دستور بررسی و حل مشکلات اساتید دلسوزی که با نگاه‌های تنگ‌نظرانه از عرصه دانشگاه حذف شده‌اند، سبب بازگشت آرامش به فضای علمی کشور شوید. (فهرست اساتید اخراجی به پیوست خدمتتان ارسال می‌شود) آقای رئیس‌جمهور! دانشگاه مأوای دانش و محل کشف حقیقت است لطفاً اجازه ندهید آن را، با قدرت و سیاست، به بازی بگیرند! حزب ندای ایرانیان 13 شهریور 1402