کافه سینما نوشت: سال‌هاست از عدم شفافیت در سینمای نفتی و انحصاریِ دچار قهر مخاطب ایران نوشته‌ایم. اما حالا به‌نظر می‌رسد مرزهای این نبود شفافیت، استانداردهای تازه‌ای ساخته است.
این روزها اخباری درباره‌ی درخواست پروانه و پیش‌تولید و تولید تعدادی از محصولات به‌طور رسمی و غیررسمی منتشر شده است؛ از کمدی کیانوش عیاری با بازی رضا عطاران و پژمان جمشیدی تا سریال سووشونِ نرگس آبیار با بازی هوتن شکیبا و سریال اکتور نیما جاویدی با بازی نوید محمدزاده، تا صدور پروانه برای غلامرضا موسوی و بهتاش صناعی‌ها و... .
اما حالا در این گزارش می‌خواهیم شما را با محصولاتی آشنا کنیم که این روزها در حال فیلمبرداری‌اند و یا تاکنون به‌هیچ عنوان خبری از تولیدشان منتشر نشده، یا رد بسیار کم‌رنگی از تولیدشان، حتا در جستجوی اینترنتی می‌توان جست.
از جمله سریال سروش صحت که این روزها، یکی از نهادهای انقلابی پس از سال‌ها اعلام کرد که برنامه‌ی کتاب‌باز با اجرای او را، آن‌ها بنیان گذاشته‌اند. محمدرضا تختکشیان، تهیه‌کننده‌ی سریالِ اوست. حمید فرخ‌نژاد هم در حال بازی در سریالی ساخته‌ی سجاد پهلوانزاده (تدوین‌گر "لاتاری" و "شیشلیک") است. گفته می‌شود محمدرضا مهدویان، مشاور این پروژه به‌حساب می‌آید.
هم‌چنین مسعود جعفری جوزانی، در حال فیلمبرداری بهشت تبه‌کاران، با بازی امین حیایی است. علیرضا امینی هم در کار ساخت سریالی است به‌نام قهوه ترک. سریالِ بهرنگ توفیقی هم با حامد بهداد و هومن سیدی جلوی دوربین رفته.
از همه جالب‌‌توجه‌تر و البته بی‌سروصداتر، پروژه‌ی محمود کلاری است که دارد فیلمی با حضور مهران مدیری و هدیه تهرانی کارگردانی می‌کند. این پروژه، "آینه" نام دارد.
پیمان معادی و هانیه توسلی هم بازیگران فیلمی هستند ساخته‌ی مجیدرضا مصطفوی، که نام بامسمایی هم دارد: "بی‌سروصدا"! توسلی در سریالِ اکتور هم حضور دارد.
در روزهای اخیر، منیژه حکمت تهیه‌کننده و کارگردان سینما، از استوری گذارهای وقایع اخیر گفته بود که حالا جلوی دوربین پروژه‌های میلیاردی رفته‌اند! هم‌چنین در ماه‌های اخیر انتقاداتی از نهادها و ارگان‌هایی چون فارابی مطرح شده که اگر در حال تولید پروژه‌ای هستند، چرا اخبار آن را دقیق با رسانه‌ها مطرح نمی‌کنند و در فضای عمومی با مردم در میان نمی‌گذارند. آیا عدم شفافیت در سینمای نفتی و انحصاری دچار قهر مخاطب ایران، به‌تولید محصولات زیرزمینی انجامیده است؟!
این‌ها به‌جز پرسش‌هایی است که ابهام‌های اقتصادی متعددی را درباره‌ی سازوکار صنعت سینمایی مطرح می‌کند. پروژه‌هایی که با توجه به‌میزانِ هزینه‌ها و سطحِ استقبالِ مردم، دیگر به‌سود رسیدن حتا یک دانه از محصولات‌اش در سال هم بعید به‌نظر می‌رسد.
کافه سینما، هم‌چون ده سال گذشته، به‌تلاش خود در مسیر شفاف‌تر کردن این سینمای انحصاری ورشکسته، و رقابتی کردن آن با حضور تماشاگران واقعی، ادامه خواهد داد.