واقعیت در مورد پاستیل، این خوراکی‌های جویدنی مملو از شکر با تصورات دوران کودکی ما بسیار متفاوت است. محققان معتقد هستند که علت اصلی علاقه به چنین ترکیباتی در آمریکا و همچنین سراسر دنیا، چیزی نیست جز اعتیاد به شکر!
آیا شما هم از طرفداران پاستیل خرسی و یا سایر طرح ها و طعم های متنوع آن هستید؟
اطلاعاتی که در ادامه در اختیار شما قرار داده می شوند با استناد به مقالات منتشر شده توسط مرکز ملی اطلاعات زیست فناوری آمریکا جمع آوری شده اند: از غضروف سازی تا دشمنی با بدن
برخی از افراد از پاستیل ها به عنوان یک میان وعده خوب بعد از تمرین یاد می کنند و توجیه آنها این است که محصولات مذکور محتوای پروتئینی بالایی دارند.
اگرچه بسیاری از مردم این واقعیت را وحشتناک می‌دانند اما ادعای مذکور صحیح است: استخوان‌ها، غضروف‌ها و پوست باقی‌مانده حیوانات منابعی هستند که برای تولید ژلاتین استفاده می‌شوند و در عین حال سرشار از پروتئین هستند.
بنابراین کم ضررترین ماده موجود در پاستیل ها همین ژلاتین حیوانی است. اما باید بدانیم: حیواناتی که برای تولید ژلاتین استفاده می‌شوند به احتمال زیاد در شرایط غیر بهداشتی و آلوده به بیماری (که متاسفانه امروزه به وفور دیده می شود) زندگی می کنند.
با توجه به موارد عنوان شده حتی اگر بخواهیم پاستیل را فقط به خاطر پروتئین آن مصرف کنیم، باز هم به دلیل این محتوای قندی بالا و اثرات مخرب بر سلامت بدن و به ویژه کبد تصمیم درستی نگرفته ایم. این در حالی است که منابع بسیار سالم تری از پروتئین در بازار غذایی و همچنین دارویی وجود دارد.
پس شاید بهتر باشد بیشتر در خصوص شکر در محصولات پاستیلی صحبت کنیم:
شربت ذرت و شکر اصلی ترین مواد تشکیل دهنده انواع برندهای محبوب پاستیل هستند. جالب اینجاست که بر اساس آمارهای به دست آمده، در حال حاضر آمریکایی ها چربی کمتر و قند بیشتری مصرف می کنند و با این وجود نرخ چاقی همچنان رو به افزایش است. اما دلیل این مسئله چیست؟ زمانی که محتوای قندی در بدن پردازش می شود به ویژه شربت ذرت با فروکتوز بالا (HFCS)، مقداری از آن تبدیل به چربی می شود.
ترکیب مذکور (HFCS) از گلوکز و فروکتوز ساخته شده است. 80 درصد از کالری گلوکز توسط بدن مصرف می شود و مابقی به کبد می رود تا در نهایت به چربی و چاقی بیشتر منتهی شود.
در مقابل 100٪ کالری فروکتوز به همراه سایر مواد زائد سمی مستقیما به کبد رفته و سبب ایجاد یک اثر قطره ای از عوارض جانبی می شود.
HFCS بیش از حد می تواند منجر به فشار خون بالا، بیماری های قلبی عروقی، چاقی، مقاومت به انسولین (دیابت نوع 2) و کبد چرب شود. فروکتوز همچنین مانع از پردازش لپتین توسط مغز می شود که در ارسال سیگنال احساس سیری نقش دارد.
اما آیا می توان به جای پاستیل های معمولی از انواع بدون شکر آنها استفاده کرد؟
بسیاری از مصرف کنندگان این دسته محصولات به اصطلاح ایمن و سالم دچار ناخوشی های گوارشی می شوند. در توضیح این عارضه می توان گفت: در پاستیل های فاقد شکر به جای شربت ذرت و شکر از لیکاسین (یک شربت هیدروژنه) استفاده می شود.
لیکاسین عمدتاً مالتیتول است که به راحتی توسط بدن هضم نخواهد شد. بنابراین ترکیب مورد نظر در معده تخمیر شده و باعث نفخ، درد شکم و مدفوع شل می شود.
در مجموع پاستیل ها گزینه های تغذیه ای خوبی نیستند مگر آن که خودتان آنها را در خانه تهیه کنید. به این ترتیب می توان از مصرف طعم دهنده ها و رنگ های مضر مصنوعی پیشگیری کرد. عوارض جانبی احتمالی پاستیل در کوتاه مدت
- بیش فعالی در کودکان
- نفخ شکم
- درد شکم
- مدفوع شل عوارض جانبی احتمالی در بلند مدت
- فشار خون بالا
- بیماری های قلبی عروقی
- چاقی
- مقاومت به انسولین (دیابت نوع 2)
- کبد چرب
- پرخوری
- ریسک سرطان موادی که باید در ترکیب پاستیل به آنها توجه کنیم
- شربت ذرت
- قند
- ژلاتین
- طعم دهنده های مصنوعی
- رنگ های مصنوعی (زرد 5، آبی 1، قرمز 40، زرد 6 و دی اکسید تیتانیوم)
- لیکاسین
امروزه انواع مولتی ویتامین‌های پاستیلی برای کودکان تولید شده است که از طریق داروخانه های سراسر کشور قابل خریداری هستند. با این حال محصولات مذکور اکثرا حاوی سه نوع متفاوت قند افزوده، همراه با 3 گرم شکر و 15 کالری به ازای هر دانه پاستیل هستند.
همه چیز درباره پاستیل؛ این خوشمزه پردردسر!/ طعمی به تلخی کبد چرب تا یک ریسک خطرناک
مقدار مجاز مصرف قند به توصیه انجمن قلب آمریکا به صورت زیر است:
- برای مردان حداکثر 9 قاشق چایخوری (37.5 گرم) شکر اضافه شده در روز
- برای زنان حداکثر 6 قاشق چایخوری (25 گرم) در روز
- برای کودکان کمتر از 6 قاشق چایخوری در روز (کودکان 2 تا 18 سال)
در حالی که قند افزوده در ویتامین های پاستیلی مقدار زیادی به نظر نمی رسد، اما می تواند به مصرف بیش از حد شیرینی جات منجر شود. به خصوص اگر روزانه بیش از یک ویتامین پاستیلی مصرف شود و غذاهای دیگر با قندهای افزوده نیز در دسترس باشد.
به منظور کاهش میزان قندهای افزوده در ویتامین های پاستیلی، برخی از شرکت ها ممکن است به جای آن الکل قند استفاده کنند. حتی اگر یک ویتامین برچسب بدون قند داشته باشد، ممکن است حاوی الکل های قند باشد که در زیر قسمت کربوهیدرات کل روی برچسب فرآورده ذکر شده است.
مصرف بیش از حد الکل قند می تواند منجر به اسهال، حالت تهوع، نفخ و سایر علائم گوارشی ناخواسته در برخی افراد شود.
در نهایت ویتامین های پاستیلی علاوه بر محتوای قندی و یا الکل قند که هر یک خطرات سلامتی خاص خود را دارند، حاوی رنگ های خوراکی مصنوعی نیز هستند. در حالی که یافته های ضد و نقیضی در این حیطه وجود دارد، برخی از مطالعات رنگ های غذایی را به مشکلات رفتاری در کودکان نسبت می دهند.
منبع: عصر ایران؛ دکتر رکسانا دانیالی