دولتِ تازه که از راه رسید؛ نوشتم دورانی که برخی از دولت انتظار مرغُ‌مسما داشتند به سرآمد و مردم باید دوباره منتظر نصایحی در مورد "خوردن اشکنه" باشند.
عمر این یادداشت به 5 ماه نرسید که حجت‌الاسلام و المسلمین صدیقی امام جمعه موقت تهران در خطبه‌های نماز جمعه پایتخت گفت: «این که در این شرایط، آیت‌الله رئیسی، به موقع حقوق کارکنان را می‌دهد، این امداد الهی است.»
در دولت قبل در شرایط به مراتب سخت‌تر از امروز و تازه با ظهور پدیده‌ای به نام کرونا هم حقوق‌ها پرداخت می‌شد اما امداد الهی نبود. می‌بینید با یک تغییر در راس یک قوه، ابتدایی‌ترین وظیفه دولت یعنی تامین حقوق کارمندان، تبدیل به یک معجزه می‌شود.
اگر امروز نام رئیس جمهور ایران مثلا «همتی» بود و همین کارهایی که در 100 روز نخست دولت رئیسی انجام داده است، انجام می‌داد با سیل انتقادها روبرو می‌شد که چرا برای مردم کاری نمی‌کنید که گرانی جان مردم را به لب رسانده است.
همه آنهایی که در دولت حسن روحانی به حق در مورد گرانی حرف می‌زدند، در عصر سید ابراهیم رئیسی و دولت او، گویا اصلا به خرید نمی‌روند و از بازار خبر ندارند.
این درحالی است که ما مردم چه در زمان روحانی و چه در دوران رئیسی، با این فشار اقصادی، گرانی و تورم، کمرمان به گونه‌ای خم شده است که که انگار کوه دماوند را از این سو به آن سو می‌بریم.
آش آنقدر شور می‌شود که دیگر نه تنها دادن حقوق تبدیل به یک امداد الهی می‌شود، بلکه مردم به عنوان مقصر مشکلات معیشتی و زیستی معرفی می‌شوند.
یاللعجب! بخشی از خطبه جناب صدیقی را بخوانید: « اگر مردم در وظایف شرعی و مسئولیت‌های سیاسی و اجتماعی خدا را در نظر می‌گرفتند، مبتلا به مشکلات معیشتی و کم آبی نمی‌شدند.»
حضرت امام جمعه پس مسئولین کجای این داستان هستند؟ امتحان الهی که فقط شامل حال ما مردم است! الان هم که گناه گرانی به گردن ما افتاد، پس رئیس جمهور و رئیس مجلس می‌خواهیم چه کنیم؟
نکند که باران رحمت از دولتی سر مسئولان است و سیل و زلزله از معصیت مردم؟
با این شرایط اهالی فرنگ مثلا همین مردمان اسکاندیناوی که زندگی به سامانی دارند و می‌توانند از امروز برای 10 سال بعد خود برنامه ریزی کنند، مسلمان‌تر از ما هستند که خط فقرمان به 11 میلیون تومان رسیده است؟
آنچه مردم می‌بییند جیب‌شان است که در 100 روزی که از عمر دولت سید ابراهیم رئیسی گذشته، خالی تر از قبل شده است. بله، رئیس جمهور کارهای قابل دفاع هم دارند، مانند حضور در بین مردم اما این حضور باید رافع مشکلات جامعه باشد و گرنه بعد از مدتی تبدیل به یک عادت می‌شود.
کاش به جای این ادبیات، از مردم و مشکلات‌شان حرف می‌زدید تا جامعه فکر کند ائمه جمعه کنار آنها هستند و مشکلات‌شان را به گوش سران کشور می‌رسانند. منبع: عصرایران؛مصطفی داننده