رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند
چنین نماند چنین نیز هم نخواهد ماند
 (حافظ)

سرنوشت مقاومت«پنجشیر» در برابر ارتجاع سیاه طالبان به هر شکل که رقم خورد، درتاریخ مردم افغانستان و بلکه ملت‌های منطقه و جهان پاینده خواهد ماند. افغانستان دهه‌هاست که از نبود مقاومتی چنین، رنجور و زخمی است. حماسه‌سازان پنجشیر مظلومیت ملت افغانستان را در هنگامه خیانت دولتمردان و توافق‌ قدرت‌های بزرگ برای قربانی شدن یک ملت، مقابل جهان به تماشا نشسته بلند آوازه کرده‌اند.  

مقاومت پنجشیر، دل‌های مردم جهان را با افغانستان هم‌سو کرده است. اگر فرار خفت‌بار گروه گروه از مردمی که در وحشت از حکومت طالبان، سراسیمه خود را حتی به بال‌های هواپیماهای نظامی آمریکائیان آویختند؛ اگر گروهی نزد جهانیان چنین نمایش دادند که تصورشان از کشوری به نام افغانستان نابود شده ، اما مقاومت پنجشیر و زنان شیردل افغانستان در مرکز اقتدار طالبان، نشان داد که افغانستان همچنان زنده و پاینده است. پنجشیر، تسلیم ناپذیر بودن تاریخی ملت افغانستان را به نمایش گذاشته است. از این روست که توانسته برخلاف دیگرانی که زندگی به عنوان شهروند درجه سه  را در این سو و آن‌سوی جهان برای خود  اعانه می‌خواهند، نگاه حماسی و همدلانه را میان آحاد ملت‌های جهان به همراه آورد.  

این روزها کانون توجهات جهان به نقطه‌ای از افغانستان دوخته شده که دفاع از هویت ملت افغانستان را دربرابر حاکمیت بی‌هویت طالبان برعهده گرفته است. عواطف انسانی– حماسی و درک ملت‌های جهان، فارغ از معادلات و محاسبات دولت‌هاست. معامله کثیف در افغانستان و واگذاری آسان این کشور و سرنوشت مردمش به گروهی تروریست با نگرش‌های برخاسته از اعماق تاریخ که به زمانه ما هجوم آورده، نمی‌تواند نزد ملت‌های پاک نهاد پذیرفته باشد.  مقاومت پنجشیر به یک رویارویی کم نظیر میان افکار عمومی جهان در حمایت از مقاومت مردمی و اراده دولت‌ها در تعامل سازشکارانه با طالبان انجامیده است.  

برای نخستین بار حتی در پی جنگ دوم جهانی است که میان نگاه دولتمردان با مردمشان بر سر یک اتفاق، فاصله‌ای در اندازه یک تعارض ایجاد شده است. دولتمردان، واقعیت طالبان را (اگرچه تلخ) بر اساس معادلات قدرت پذیرفته‌اند. آنان (به ویژه اروپائیان) در پی یافتن چگونگی تعامل با طالبان هستند. دغدغه آنان، هجوم آوارگان افغانستانی به درون مرزهای خود، احتمال گسترش خطر تروریسم، آسیب رسیدن به منافع اقتصادی و سرانجام  قدرت گرفتن جریان‌های رقیب در پیامد  حضور مهاجران در بازار کار این کشورهاست. اما نگاه ملت‌ها به درد و رنج یکدیگر، گونه‌ای دیگر است. آنان به مبارزه و مقاومت یک ملت درپاسداری از هویت و شخصیت خود احترام ویژه دارند. «احمد مسعود» و یارانش مانند «فهیم دشتی» که جانش را در پنجشیر برای استقلال و آزادی افغانستان ایثار کرد، نزد جهانیان محترمند. دنیا در انتظار جلوه دوباره قهرمانان ملی افغانستان بود و مقاومت پنجشیر به این انتظار پاسخ گفت.  

سرنوشت پنجشیر هرگونه رقم بخورد اما پنجره‌ها را به روی مردم جهان گشوده تا تنها تماشاگر صحنه جنایتی نباشند که با تبانی قدرت‌ها در حق یک ملت روا داشته‌ شده است. نیروهای مقاومت در پنجشیر به فرماندهی «احمد مسعود» و زنان شیر دل افغانستان که برای نخستین بار چنین شرزه مقابل جزم اندیشان طالبان،حقوق خود و ملت را در جای جای این کشور فریاد می‌زنند، نشان داده‌اند که این سرزمین به رغم تغییر هویت قهرمانان دیروز، سترون نیست. پنجشیر همچنان قهرمان آفرین است و خواهد بود. پنجشیر حالا سازمان‌دهنده مقاومت مدنی ملت‌ها در برابر اراده دولت‌هایی شده که مصلحت را بر حقیقت عریان در افغانستان ترجیح داده‌اند.  

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند
چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند